Çağ makineye emzirirken ruhunu
Yağlı çarkların döndüğünce dostluklar
İnsan sabilikte bırakır nurunu
Fabrika düdüğünde gaflete dalar.
Saat gibi merhabalar, metal sesden
Petrol artığından güller paketlenir
Kelimeler duman, söz seçilmez isten
Fabrika bacasında çaylar demlenir.
Çaylar, midelere hortumlardan geçer
Rüyalara riyanın havası akar
O makineyi değil, çark onu seçer
Gece vardiyasında karanlık akar.
Gülüş karanlıklarda ışık oyunu
Oyunlar gözlerdeki görüntülerde
Fabrikalarda şişelenmiş yeni huyunu
Güya, dostluk sunmak kara tüllerde.
(Mart, 1987)
Kayıt Tarihi : 25.2.2023 17:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!