Neler duyar insan, durup dururken;
Aya gider adamlar, adım başı makineler,
Herşey güzel gitmektedir,
güllük gülistanlık.
Sonra birden uyanıp, görürsün gazeteyi,
Camdan seyrettiğin dışarıyı,
Sonunda varacağın iskeleyi.
'Etliye sütlüye karışma! ' demişti babam,
Ne şu gazete benim,
ne de iskele babası,
ne de obez yengen,
Dışarıya bak, işler fenâ kızıştı zaten.
Sen hâla aynı yerdesin, senyör!
Herkesin başına çorap örüyor bizimkiler,
Adamsa, uzaya mekik dokuyor...
01-03.06.2002 - 12.06.2008 - 2009
Orhan TiryakioğluKayıt Tarihi : 15.6.2008 15:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Eller Ay'a, biz yaya derdi babam, Halen de öyle; su şırıltısı gibi akıyor zaman, kayarak nârin ellerimizden. Saygılarımla.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!