Teklik Şiiri - Fatma Adıgüzel

Doğduğumda tektim
Ait olmadığım bir yere gelmiştim sanki
Kimse sevmedi…
Gülümseyen bir yüz görmedim
İstenmeyendim

Kardeşlerim vardı:
Gözyaşlarımla alay eden,
Boyuna dayak yerdim
Üstelik suçumu hiç bilmezdim
Dünyaya fazla olduğumu o zamanlarda anladım.

Başka anneler, başka babalar hayal ettim
Takdir aldığımda gurur duyarlardı benimle
Başarımı ödüllendirirlerdi,
Anne sarılır, öper,okşardı,
Baba ne istersem getirirdi.

Çocukluğum başka çocuklara özenerek geçti
Çeşit çeşit ayakkabılarım vardı
Tenefüslerde bol para harcardım
Belki diğerleri de bana özenirdi
Ama benim ciddi bir sorunum vardı:
Sevgisizdim
Arka sıralardaydım
Bunun bedelini- büyüdükçe eksilerek- ödedim

suskundum
mazlumdum
zararsızdım
buna rağmen dışarıdaydım
yerim yoktu hiçbir yerde
odalarda gizli gizli ağlardım.

Büyüdüm,yine tektim
Tek başıma verdim mücadelemi
Bunu iyice kanıksamışken
sen çıktın karşıma.
seni yaşadıkça
özüme indim
esasında ne kadar güçsüz
ve muhtaç olduğumu fark ettim
keşke beni uyandırmasaydın rüyamdan.

Bana çocukluğumu hatırlatıyorsun
Güya unutmuştum maziyi
Yokluğunla canlandı bütün acılarım
Okuduğum psikoloji kitapları yalan oldu.
Dışlanmışlığı
Sıranın hiçbir zaman bana gelemeyişini
Ezginliği
Değersizliıği
Yalnızlığı
Yastıkları ıslatan göz yaşlarını
Yeniden yaşıyorum.
Elveda sevgilim,
yeniden merhaba çocukluğum

Sana da elveda gençliğim
Sen de ziyan oldun
Boyun eğdim,
sitem yok artık kimseye.

Yaşlanıyorum artık.
Nasıl başlarsan öyle gider derler ya
Tek geldim tek gidiyorum
Korkunun ecele faydası yok
Yalnız öleceğim.