Teklif Şiiri - Çığıl Özdemir

bana rağmen sana sakladım beni
sen kırdıkça onararak kendimi

ah hayat

hayallerim yaralanıp kanadıkça
kaç deli ırmaktan atladı bu kalp
melekleri uyuttuktan sonra
ölmeyi öğrendim her gitme denemesinde
kendi tonumdan başka ses ve renklerde...

lodosla kıyıya vurmuş iki hece
bedenimden umudu keserken
ruhuma bilinmezliğin sırları savruldu
yaşamla ölüm arasındaki illegal çizgide
adresim bomboş
gökte ise yıldızım kayıyordu...

hataları toplayıp gemileri yakarken
üzerinde 'yangında ilk kurtarılacak' ibaresi olduğu halde
sırasını bekleyen anılardı alevlenen
ve kurtaramadığım parçalarımdı kendimden...

şimdi başına buyruk, cimri zamanın
son bir kez öpüp ellerini, sarılsam
bir avans daha verir mi bahardan
boşa harcanmışlığını hiçe sayarak? ...

ve çocukluğumdaki gibi uzatsam
küs parmaklarımı açar mısın?
artık barışsak...