Darboğaz bir çılgınlığın sığıntısından
Ruhum sanki kopup uçtu avuçlarımdan
İçerisi hoyratça boşaltılmış bir ceviz misali
Her köşe bucağa dağıtılmış hayat kırıklarım
Gözlerimin boşlukta öle yazan birbaşınalığında
Ben dimağımın ahlı anılarında düşüp boğulmuşum
Öylesi bir yalnızlığın ağacına fide olmuş ki bedenim
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta