2008’in genç rüzgârıydı üstümüzde,
Namık Kemal’in taş avlusunda düşler yeşerirdi.
Sen gülerdin, ben susardım sessizce,
Bir sahil boyu yürürdük, gökyüzü bize eşlik ederdi.
Ay ışığı düşerdi dalgaların üstüne,
Küçük kasabamızda büyük hayaller kurardık.
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta