Ne var ne yok sattılar köyde
Taşınıyorlar büyük şehire
Boşalttılar evi
Yüklediler eşyaları römorkka
Çıktılar akşam üzeri yola
Bir ses geliyordu
Avaz avaz bağırıyordu
Kimseler duymadı
Ses git gide yükseldi
Boşalan evin odasından
Yavru sesleride geliyordu
Sesler birbirine karıştı
Sanki bizi unuttunuz diyordu
Bizide götürün gittiğiniz yere diyorlardı
Kalmıştı yavrularıyla
Ağlamsak ağlamsak
Miyavladı,miyavladı
Boşalan evin,sevimlimi,sevimli
Beylik kedisi tekir......
3.11.2015
Ömer GündoğanKayıt Tarihi : 4.11.2015 12:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sanır ki onlar nereye giderse kendileri de gidecekler.... Oysa ev ferdi gibi görülemedilerse, bir veda bile edilmeden, terke edilmişliği yaşarlar.... O gözler neler söylüyordur o anda, yakından bir baksanız.....
Benim de kedim olduğu için çok etkilendm şiirinizden.... içim acıdı bir an.....
Bu duyarlı yaklaşımınız ve şiirinizi kutlarım Ömer Bey..... Saygılarımla.....
Vefasızlık... Şiiri okurken gözümde canlandı...ve duydum tekirin miyavlamsını...
Öyle canlı...Kaleminize sağlık...
Saygılar..
O yoksa neye yarar sevgi, şefkat, dostluk, insanlık...
Tekir de o evden biri değil miydi? Sevilip sevilmedi mi evin çocukları tarafından...
Yani göçe kadar mıydı varlığı...
Hasletlerimizden kopuşumuzun bir başka yönünü işlemiş şiiriniz. Tebrikler Ömer Bey, Kardeşim..
TÜM YORUMLAR (8)