Tekin Olmayan Şiiri - Suna Aras

Adımları yankısız ve kaygılı çıkmıştı sokaklara
Ne varsa kötü olan, tekin olmayan hep oradadır
Avuç içlerinde keskin bıçaklar, bu çağın kıyameti
Çaresiz bir bunaltıda atıklar gibi var olan sahipsizlik
Linç bir yaşam biçimidir diyorum size, bu alkışlarla
Başarı ödülüdür her cinayet de, bir görünmez maşa siste
Oradadır hep orada her şeyden öncelikli öldür emriyle.

Cinnet her yüzdedir, her gözde delirmiş bir sevgisizlik
Kışkırtma kalemlerden övgü, sevinçle vur diyen nakarat
Gibiler hep oradadır, resmisi, resmiyetsizi ovuşturan ellerini
Gizlice ve açıkça ölü çocuklar üstünde dolaşan öç, oradadır
Doğusunda yurdumun hiç bağışlanmayan yıkım ve tuzak
Kan davası, gittikçe çoğalan kanda bir bent yıkması hışmı
O kanlı öfke, iç savaş sevişmesi gibi allahsız, insan kıyımı.

Bu bir oyun değil diyorum size, ne tiyatro sahnesi ne de bir masal
Resmidir diyorum size bu kurşun, bu satırlı bıçaklı öldür sevdası
En üstte, oradadır, iktidardır, ip kimde, kukla kimdir, kim kurdu
Bu sahneyi? Ki ötesi bir ölü sessizliğinde bir halktır seyircisi
Hep oradadır, olmamış gibi duran, turnusol doğallığıyla geçilen
Üstlerinden, varlığıyla hiçlenen, hiç görülüp sayılan bir halktır
Emekleri çalınan ağız içlerinden, yüz yıllardır yoklukları emilen.

Hak susarsa “çakallar cirit atar aslansız dağda” bir şiirden alınma
Ve birkaç satır daha “Bir gezeklik ömürdeydik dünyada, kıymetini
Bilemedik” diyordu bir sızıyla, sonra uzun bir suskunluğa düşerken
İç kanama, artarak geldi güne, bu koku içten içe, bu amansız çürüme
Ne dünden feyiz alınmış, ne günden utanç hissi, aynı yüz, aynı yordam
Aynı sahte yaş döküşü timsah olanın, hala aynı nakaratta vesselam
Biz gölgeydik sevgi güneş ey halkım, bakamadık o eşsiz sevgiliye.