Tekil Uyanışlar Şiiri - Hakan Karali

Rüzgarı ikiye böl sesinle
Kökleri gece
Uçları ateş saçlarını
Gökkuşağıyla bağla
Usul usul
Okşa ufuk çizgisini
Gri bulutlar toplanıyorsa aniden
Üstün açık kalmıştır
Üşüyorsundur
Uyan!

Tenini soyunarak kalk yataktan
Yokum ya!
Bırak uyumaya devam etsin kadınlığın

Terliklerini ayağına geçir
Geceliğini üzerinde hazır bulundur
Yokluğum serin olabilir

Bir sigara yak önce
Atmadıysan
Yarım bıraktığım paketi kullan
Nefesim tütecektir
Orada
Şiiri sana buladığım köşede iç
Bir masa
Bir kalem
Bir k/ağıt
Eşlik edecektir

Ses yapma o saatte
Necip Fazıl, Cemal Süreyya,
Nazım, Özdemir
Kitaplıkta odalarına çekilmiştir

Dumanı ciğerlerine çektiğinde
Gidişim taze olduğundan
Aklına gelebilir
Eşyalarımı ne zaman alacağım
Paylaşılacak fotoğraflar
Açıklama yapılacak eş dost
Muhabbet kuşunun kimde kalacağı
Ya da bu gece nerede yatacağım
Düşünme…

Isınınca renk değiştiren bir kupa
Cep telefonunda kayıtlı duran ismim
Soyadın
Kimliğin
Yaklaşmakta olan bir yıldönümü
Ve hatta Şarkılar
Yıkamadan önce burnuna götüreceğin
Yastık kılıfları bile
Çoğu zaman seni düşündürecektir

Sen suskunluğa boyanacak duvarları düşün
Kimi yerlerinden keseceğin fotoğrafları
Adımı kalbinde
Yemeği ocakta unutup unutmadığını
Yatmadan önce
Kapıyı kilitleyip kilitlemediğini düşün
Olmaya bilir
Bir çıtırtı duyduğunda
Kontrol edebilecek kimse

Üstelik beni de düşünme
Bu gece seni düşünüp
Sensizliğe rağmen hayatta kalmam
Uçmayı bırakan kuşlara bile
Yaşama sevinci verecektir

İçinde “tekrar” umudu taşıyan bir adam
Hayat karşısına ne çıkartırsa çıkartsın
Ölmezden gelecektir…

Ankara // Bir Uzun Gece