Tekil Şahsın Şiiri Şiiri - Mahmut Ak

tekil şahsın şiiri
zaman yalnızlık burgacında büyütülmüş bir akşam
ki insen burulu bir tutkuyla dönüşür kalbin
çıksan yitik aklın sapasında bir adam
açsan nefret eder tarih kitaplarından
ve beynin koridorlarında yakar tüm kitapları
sonra kendini yakar
sonra
bahar gelir nevruz gelir sen gelirsin
bahar 'laialahe illel aşk diye' fısıldar kulağımıza
önermelerden doğrulanmış bir tanrı bu
çaresiz yatacak aramızda
çaresiz biat edeceğiz biz ona
ya tevekkül diyeceğiz

ilkin söz vardır der büyük kitaplar
sözün ötesi eylemdir büyük ihtimal
ama ihtimaller ağız değiştiriyor durmadan
sen yakınımda biryerde karantinada
dururmadan kendime sarılıyorum
sana mı sarılmalıydım yoksa

ufkumun engeline çarpıyor bakışların
gözlerin gözlerimde tek kutuplu bir dünya
çingene ağzında dilim gitar çalıyor
bilinmeyen yönlerimize dört gözle bakışıyoruz
baktımki kollarım yok yine kendime sarılmışım
çılgın ıhtimaller kuruyor beynim çıldırmışım

derin bir dere geçiyor dudaklarının arasından
kanayan kapanmayan yaran diyorum buna
uzun yumuşak vedası başlıyor damlanın yapraktan
tüm başkalıklarını ayraca alıyorum
sonra sıliyorum durmadan
niyet kelimeler gölgesine gizlenmiş
utangaç bir temayyül
ey kalbim! yöneltecimi sana bırakıyorum
ey beynim! ey beynim kalbim din değiştiriyor haberin olsun

kendi düş manastırında bir keşişmişim demek
bu bahar şarkısını duyuncaya dek
demek yüzünü görünce yamacına kaşişlemişim
yüzün ki hangi tanrının tasarımı bilinmez
aklımdan aldın yöneltecimi kalbime verdin
ey kalbim! bir doğru bağışla bana
ki iki doğru gibi kesişelim
aşkın ve zamanın boynunda
mavi bir bene dönüşelim
işte sen
işte doğrun
işte patlamaya hazır tomurcuk ağzı onun
reddeşin gerektirdiği nezaket dili
anlaşılmazlığa kurgulanmış bir yazgı
ah kalbim! seni nereye gömeceğimki şimdi
bundan böyle zan altındasın.

2003
Mahmut Ak