Tekil Gece Şiiri - Orhun Basat

I
düşüp perçeminden tekil gecenin
güncesi unutulan sesin
isyanını başlatır hüzün
gözlerim alışır yokluğunuza / kör olurum

hala yüzüm var mı diye baktığım aynalarda
- ne kadar silsem de aynaları arkasındadır / sır -
hep yüzünüzü bulurum

bilirim zerreyim gönlünüzde
uzayınızda hiç olurum

II
şeffaf bir paravanın arkasındaydı
özenle sakladığınız gizleriniz
bilemezdiniz
biçağı her saplayışımda mısralarıma
siz yaralanır siz titrerdiniz

haftalık arınmalarında içinizin
ilk beni temizlerdiniz
siz dokundukça başkalarına
ben birikirdim ben çoğalırdım
bana değerdiniz / hissetmezdiniz

ben... tırnak arası kirleriniz....

III
kolay olurdu adınızı koymak
gezindiğiniz gönüllerde
hiç kullanmadığınız / ellenmemiş
üç harfi bana verseydiniz...