Tekil Aşklar Şiiri - Nihal Bıkım

Dedi ki bilge;
Tekil aşklar örseler kalbi.
Kim dinledi ki tecrübeyle yoğrulmuş bir yüreği
Yamalı kalplerde sığınak ararken...

Yıldızı boldu gecelerin
imha olmadan önce bir aşk.
Sonradan büründü köz kızıllığına
Soluklaşıp yağarken karanlığa...

Sinemde bir yangın...
Ki dile gelmedi henüz yüreğimin
En derinindeki sızı...

Hasret acıtırmış en çok,
Seven bir yüreği.
Bir de ufak bir umuda bağlanmak.
Zira,hüzne doğan yüreklerin,
Umudu da bol olurmuş.

Kar, kat üstüne kat yağarken
Ağlaktı artık tüm geceler
Bir de edilgenlik yağmıştı gökten
ışıltılı yıldız yerine.

Oysa yasaklamıştım kendime,
yeni bir aşkı...
Ve içime büyük gelen bir serüveni.
- Ki buzdu kalbim 2.cemre düşene dek-
Bir yüreğe sığınmanın şefkatine yenildim.

Çünkü mevsimlerin en cilvelisinde sevdim seni
Bir de en legalinde masumiyetin.

Avuçlarımdan öptüm güneşi,
Ruhum damar damar akarken...

Dinlemedim bilgeyi,
Diğer herkeslerim gibiydim.
Zap Suyu gibi inatçı,
Murat gibi asi.
Çünkü nehir yatağı gözlerine,
Sermiştim yüreğimi.

Ve ben aşkın terini taşıyorum hala.
Bir de bitimsiz bir sevdanın yıkıntısını.