Tekgerçeğim Şiiri - Yasemin Kurt

Yüreğinin içindeki gizemin farkına varmamak mümkün değil?
Yaradan seni merhametinin binde birine layık bulmuş,
Sevinmemek elde değil.
Yüreğinden akan sevgi veya menfaat değil,
Ömrün çile dolu ilmiklere bezenmiş,
Ödemek mümkün değil.

Ağrıların verdiği her salise seni senden götürdü,
Sen hiçbirine kırılmayı bile bilmedin.
Gecelerin karanlığının koynunda yerinden oldun,
Sen gocunmayıp beni sevdin,
Her sesimi duyduğunda yanıma gelip,
Cennetten çıkma sütünü emzirdin,
Aşkın en büyüğünü bana verip,
Acılarını unutup sadece beni sevdin.

Arşa bakıp yaradana dualar edip,
Benim geleceğim için ömrünü verdin.
Aşkın her yücesini ve temiz olanını,
Sen bana karşılık beklemeden verdin.

Oysa gençlik rüzgarları seninde eserdi başında,
Her fatih gibi fethetmek isterdin bu hayatı babamla.
Kucağına verdikleri gün unutup ümitlerini,soktun beni bağrına.
Babamdan daha büyük bir merhametle sardın beni gökkuşağıyla.

Anne nedir diye sorsalar kelimeler yetmez anlatmak için.
Peygamber efendimiz seni över Allah övdüğü gibi.
Ayaklarının altında, girmek istediğimiz cennetala,
Seviyorum demek yetmez,kelimeler kifayetsiz kalır anneciğim.

Düşüncelere gark olduğunda yüreğim sessizliğin ortasında,
Aklım uçar kaybolur bu alemin girdaplı çıkıntılarında.
Düşünsem annemi hiç tanımasaydım diye yada öldüğünü,
Yakıştıramam ben anneciğime dört harflik o ayrılık veren ölümü.

Şükretsem yaradana az gelir annemi bana verdiği için,
Ya hiç tanımsaydım bilmezdim ben o değişilmez sevgiyi.
Babam olsaydı tek hayatımda, çekerdim eksikliği.
Babam ve benim tek gerçeğimizdir anneceğim.