Tekfurdağ bağlarına Şiiri - Veysel Alkan

Bunca yıl gurbet elde zaman geçirdim,
Hasretlikler beni çok gerdi be bubam!
Tekfurdağ bağlarına bin kuş uçurdum,
Hangisi ellerine erdi be bubam?

Türküleri söyleyip gönül avuttum,
Size olan hasreti böyle uyuttum.
Sana iki kız çocuk torun büyüttüm,
Onlar bana teselli verdi be bubam!

Biri tıpkı halası kara gözlümdür,
Ötekisi anacık akça yüzlümdür.
Onlardan ayrı kalmak bana zulümdür,
Sevgileri yüreği ördü be bubam!

Ağladılar ağladım güldüler güldüm,
Gözlerine dalıp ta huzuru buldum.
Onlar taze gül şimdi ben ise soldum,
İkisi de boyuma vardı be bubam!

Gençliğimi bitirsem de peşlerinde,
Ömrüm boşa gitmedi sayelerinde.
Zerre kin öğretmedim yok içlerinde,
Huzurum onlar ile sürdü be bubam!

Bir kere duymadılar bil azarımı,
Şefkat ile büyüttüm ben kızlarımı.
Gurbet beni tüketti kaz mezarımı,
Azrail de yolumu sardı be bubam!