Fırtınalar kopuyor içimde ta derinden,
Paramparça etti bu rüzgarlar beni,
O kadar çok boşluğun kelamlarında kendime yer beğendim,
Aradım, arandim oysa kayboldum hiçliğin telafuzlarında..
Zerrede tanecikler kadar hiçim, hiçtim,
Gökyüzüne hayıflanan gönlün baktığını kıskanan,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta