Sızılarımdan örülmüş tuğlalara ne zamandan beri evim demeyi bıraktım unuttum,
Yosunlar kadar olmadığımı yeni öğrendiğimde, bir yerden seni kazıdıklarında öbür yerde yeniden yeşermek adıyla yaşama tutunmayı da…
Öğrendim…
Ucu yok, bucağını hesaplamıyorum dahi.
Varmıyım yok muyum?
Onu da bilmiyorum.
Bir şeyi fark ettim;
Varlık denilen kelime, vardığını değil
Olduğunu anlatıyormuş.
Yaşamı gördüğüyle anlayan güruhun etkisi
Görmediğiyle yaşamak zorunda kalmanın hapsi
Gördüğünü görmezden gelen insanların tersiymiş.
Denizde yunmak;
Isınmak,
Soyunmak, giyindiğin yerden
Maharet buymuş,
Yeni öğrendim.
Ed/25.10.12
Erol DalKayıt Tarihi : 1.6.2012 00:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yok