Tekel (Monopol) Şiiri - Erdal Alga

Sevdanın tekeline aldın beni
İstediğin gibi elinde oynat
Gözlerinin tekeline aldın
İster al ister sat
İstersen Roma’nın arenasında
Aslanlara at.

Dudaklarının tekeline aldın beni
Dumanlandır, sulandır, sirozun koynuna at
Hüznün tekeline atarsın kaygısındayım beni
-yalnızlığın yapasına-
Yüreğim sonbaharda düştü düşecek,
Kahverengiye çalan sarı yaprak.
“kendi düşen ağlamaz çocuk” yüreğim
Tekeline aldı seni, çaresiz çolak.
Yaramaz, haylaz, iflah olmaz, söz dinlemez şey!
Gene düşüp sevdanda
Bir yerlerini yaralayacak, kanatacak, acıtacak.

Hala aşk denen yalana inanıyor kalbim
Korkarım ki bu mum
yatsıda da yanacak
yatsıdan sonra da.
Ama gene korkarım ki bu mum
sadece beni yakacak
sadece beni.