Yaralarım kabuk bağlamazken
Tuzlu kayalardan bir köşk yapmışsın gönlüme
Geçit vermiyorsun ki bir adım öteye
Oysa sana çıkarken bildiğim bütün yollar
Sen ise yolunu değiştiriyorsun
Sen , avuçlarımda duran su misali
Dikkatlice her zaman tetikte taşıdığım
Kafesin parmaklarımken ,
Yolunu bulup döküldün azar azar
Diyorsun ki geçip gitti
Zamanı tutamadık ,
Akrep ve yelkovan yer değiştirirken
Ama burada zaman nasıl geçer !
Çıldırıyorum , diyemiyorum ki gelip de geçti
Bir iki gün değil ki ömrümden on yıl geçtin
Ama yaşıyorum ,
Dünden ne kalmışsa yarına taşıyorum
Yaşanmadan geçen her güne acıyorum .
Tekebbür etme gönlüme
Gönül dediğin camdan saraydır
Dönüp dolaşıp beni hatırlamadan
Ben parçalarını toplamadan , sen tevazu göster . . .
Oğuzhan Akıllı
Kayıt Tarihi : 3.3.2022 00:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!