Tekdüzelik Şiiri - Hürdoğan Aydoğdu

TEKDÜZELİK

Kuru soyağaçlarında iz süren
Anaların göz yaşı
Ters kazınmış mühürlerdir
Yaşantılarının parmak izleri
Gül kokan günlüklerde.

Hep aynı şarkılar duyulurdu
Uzak yakın gecekondulardan
İncelikleri zorlamaydı komşuların
Kibarlıkları yapmacık
Gizliydi çekemezlikleri
Buz tutmuş inançları aynıydı.
Değişmezdi düğün törenleri
Hayatlarının önemli dönemecinde
Oyun havaları aynıydı.
Komşular gelirdi çaya
Konuşulanlar aynı.

Birbirlerinden aldıkları örnekleri
Yastık örtülerinde oyaları aynıydı
Çatal boynuzlu geyikler dağlar ağaçlar aynı
Hapsane işi şahmeran resimleri duvarlarında
Hayallerinin renklendirdiği gibi
Ormanı bırakıp fener ışığına
Mistik bakışlarını rastıklayıp gelmişler
Uysallık itaat tevekkül
Sirenleri çalarken hiçliğin
Bedenleri salar karanlığını
Sevişilirken fark edilirler
Öğretilmiş sevişmeleri hep aynıdır
Ömürleri okunaksız yazıdır.

Akşam serinliğinde oturdukları
Çardaklar aynı çardak
Kullanılan çatal bıçak
Sözler hep aynı
Bazen yemekler değişir mevsimlere göre
Birde muşamba örtüleri masaların
Ne yapsın sıkılır tazeler
Odur yaşantılarının tek değişikliği
Değiştirmeye güçlerinin yettiği.

6 Ağustos 2001 Şirintepe