Tekbir Dökülsün Şiiri - Recep Karadereli

Kısır döngü inletir dağın taşı,
İnsanın ahvaline çağlar ağlar.
Düşman bilmiş gafil secdeli başı.
İnsan elinden çöl, güzelim bağlar...

Yardılmışlara baksan, şöyle bir.
Dünya ile var,cennetin hası.
Duymazmısın? alem haykırır tekbir,
Hasmımız şeytan, şaşırtmış nası…

Fitne uyanık, ümmet bölük pörçük,
Küffara dost olmuş kardeşim aymaz.
Heyhat, insanlar yoz insanlık çökük,
Hak yoldaysa ayak, sıratta kaymaz.

Hakka götürür,çiçekteki damar,
Görmedim duymadım mazeret değil.
Bile bile yersin şeytandan şamar,
Eğil secdeye,bitsin küfre meğil...

Hep hataları görme dağılırsın,
İyisini gör, müslüman kardeşin.
Sınavdasın, şerden nasip alırsın,
Odun taşıyanı olma ateşin…

Oluk oluk akar, ümmetin kanı,
Banane şu ırktan, hak etti olmaz.
İnandınsa, kardeş bil müslümanı,
Enelerle, hayır kefesi dolmaz.

Ümmet bir olursa bulur kuvveti,
Ekmeği alamaz, küffar elinden.
Zelil olduk unuttuk uhuvveti,
Ey insan, "tekbir dökülsün" dilinden..
Oca.14