Tekbaşına Şiiri - Nilgün Nart

Dönüşü olmayan yollara koyulduğunda…
Varışı olmayan gidişlere sevdalandığında…
Yanar bir ateş hiç durmadan gönlünde.
Bulursun kendini,
Kalabalıklar içinde yalnız kaldığında

Bilirsin ki
İki ayrı kıyının arasında
Sonsuza kadar asılmışsındır.
Ne kaybolmuş kalabalıklara dönebilirsin
Ne de koyu karanlığa dalabilirsin
İki yakada sen değilsindir.
Yol Tek’tir…gören gözlere…
Ses Bir’dir…bilen gönüllere…
Yanarsın O boşlukta
Sonsuz gelecek zamanlar boyunca.
Yakarsın O boşlukta
Acıları ve kederleri
Sana ait sandığın her şeyi
Geçmişi ve geleceği
Kendini bile yakarsın
Yeter ki Ayrılık Rüyası bitsin

Bu tıpkı
İki sözcüğün arasındaki sessizlik
Fark edişi yaratan Işığın hiçliği gibidir

Ne vardır ne yoktur
Ne o dur ne budur
Sen ne dersen O dur

Aslında hiç birisi değildir
İşte o An ‘da
Dalarsın yalnızlığın Tekbaşınalığına
Ve gerçek hissettiğin
Sen olan her şeye yol alırsın
Bırakırsın arkanda özgürce
Kaybolmuş kalabalıkları
Ne gözleri vardır görmek için
Ne yürekleri vardır Aşk için

Artık
Ne yol vardır ne de yolcu
Ne sen varsındır ne de ben
Hiçbir zaman ayrılmamış olduğun yere gelirsin
Hep ve Her seferde olduğu gibi.
Tekbaşına.