Tekaüt Şiiri - Gökhan Gürsu

Tekaüt

Yorgun gözlerimde tembel gözyaşları
Süzülüp gitmemekte ısrarlılar
Kopup gidebilmeyi unuttular nicedir
En son ardından akıpta gitmişlerdi
Ölmedim sensiz zaten kimsede ölmez
Güldüm bazen neşeyle
Bir kız çocuğunun fırfırlı eteğiyle afilenmesine
Ama hemen pişman oldum tekrar
Sanki acının üstüne yenen tatlı gibi
Cebimde kutsal emanetlerinden bir bölüm
Bir tutam saçın,
Omzumda ağladığın günlerden kalan mendilin
Bir kadeh şaraba sığdırmıştık hayatı
Bir parça kaşar bolca sevdalarla
Her yudumda seni hatırlamamak ne mümkün
Yağan yagmurda camdan gelmeni beklerken
Kalbim ağzımda atardı
Ceylan adımlarınla sektikçe hep yeniden aşık olurdum sana
Ben yine o camın önündeyim
Hep bekledim tekrar yolun başından görünmeni
Yanmadım sensiz hiçbir zaman ihtirasın alevinde
Değdirmedim başka dudakları dudaklarıma
Senin tadından başkası haram bana
Sevmek vazifesi biten aşk işçisiyim
Paramatiklerden çekilen aylıklar kadar sahte mutluluklar
Her an sönmeyi bekleyen titrek mum ışığıyım
Sensiz ben hayattan tekaütüm