Tekâmül Şiiri - Ümit Kilislioğlu Özger

Bazen bir çocuktun sen,
Yaşlı biriydin bazen.
Törpülemeye şımarıklığı,
Gerekliydi biraz hayal kırıklığı

Tartıştığım komşunun sözündeydin
Kırgın bakan annemin gözündeydin

Düştüğüm, incindiğim, yandığım,
Her kazadaydın tesadüf sandığım.

Eskiden yükseklerden inmezdim
Azla yetinmezdim
Bana birazcık yokluğu gösterdin
Çünkü şükürde olmamı isterdin.

Acele ettiğimde beklettin uzun uzun
Ben bunu nelere, nelere yordum
Oysa bir parçasıydı yolculuğumuzun
Sabrı öğreniyordum.

En çok kızdığımı bana gönderdin
Çünkü beni adam etmekti derdin
Öfkemin sebebi bendim
Bunu nihayet öğrendim.

Eğitiyor beni çocuğum, kocam
Öğrencilik zormuş be Hocam!

Başaramadıkça tekrarlanır durur sınav
Bazen karışır kim avcı, kim av.

Canım öğretmenim, artık biliyorum
Saygıyla önünde eğiliyorum.