Yalnız doğdu Âdem, yalnızca kendi nefesiyle.
Bir bakmışsın yummuşsun gözlerini hayata anlayamazsın bile.
Yüzünde çile...
Mezarda duygular gelmiyor dile.
Arıyorum, yeniden doğuşun hattı düşmüyor.
Gözlerimden öfkenin kıvılcımları saçılıyor.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta