Yalnız doğdu Âdem, yalnızca kendi nefesiyle.
Bir bakmışsın yummuşsun gözlerini hayata anlayamazsın bile.
Yüzünde çile...
Mezarda duygular gelmiyor dile.
Arıyorum, yeniden doğuşun hattı düşmüyor.
Gözlerimden öfkenin kıvılcımları saçılıyor.
Gerçeği kabullendiğim o an...
Anladım ki...
Artık elimi yok tutan!
Sanmıştım ki hiç bitmeyecek.
Aldım tek yönlük biletimi.
Yoldayım hayatım, hasretimiz bitecek.
Sana ayırdım pamuktan yüreğimi.
Sımsıcak bakışın kaçamak gülümsemenin ikiziydi.
Sensizlik tek kişilikti.
Tabancamın namlusu şakağımı deldi geçti.
Ölümün soğukluğu ile muradıma erdim
Seninle olmayı seçtim.
Kayıt Tarihi : 23.1.2024 21:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!