Tek Yolumdun Şiiri - Nedim Saatcioğlu

Bir bedeli olmalı mıydı seni sevmenin
Bir bedel ödenmeli miydi…?

Sensiz aldığım her nefes zarardı ömrüme
Ben sadece seninleyken aldığım nefesten gurur duyardım
Yanımda olmadığın an
Zaman…
bir sabun gibi kayıp gidiyordu avuçlarımdan
Dağlarda gözlerin vardı sularda yüzün
Bileğimde kokun içimde hüzün

Yaşam adına…
kolay adına…
ne varsa her şeyi bırakıp
seni sevmiştim ben
Ömrümün en dik…
ömrümün en yeşil… yokuşuydu gözlerin
Kuşatılmıştı bütün kalelerim
Bütün duygularım zapt edilmişti
Müebbede mahkumdum gözlerinde

Senin sevgini özgürce
ve sınırsızca yaşamak adınaydı
bütün çırpınışlarım
Sen anlamasan da tek gayretimde gerçeklerden kaçışlarım

Gecenin en karanlık ıssızlığıydı sensizlik
Yokluğunda uykunun büyülü düşlerine kapanırdı gözlerim
seni görmekti tek isteğim
Çünkü sen özlenmeye layık tek değerdin
Çünkü sen her şeydin…sen sevdiğimdin

Seni milyonlara bölmüştüm
Baktığım her yerde sen vardın

Her kaldırım taşında
Her sokağın başında
Senden bir anı vardı
Baharımda kışımda

Seni tanıdığım gün yüreğimin düğünüydü
Senden gelen her şey kabulümdü
Gerçeğe dönüş yolunu kaybetmiştim okyanus gözlerinde
En yasak ve en yanlış doğrumdun
Gerçeğim yoktu artık sen aşk adına yürüdüğüm tek yolumdun