bir saç telinden yaratılabilirdim
saçlarımdan
ne çok
“ben”...
hangi akrebin kalıntısıydı düşünce
nerde uyanırdı duygu
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
su/anlamı kudretinden değil,kılıktan kılığa girmesinde saklı..kah kar tanesi,kah bir buğu..yada çorak dudaklarda bir damla..
insan kışkırtılmış bir sapan taşı..yönsüz,pusulasız..umarsız..
dip suları,kuyu gözünden aya bakıyor..bocurgatın yeniden inşa edilmesi gerekir belkide..
' -saç telinden yaratılabilirdim
saçlarımdan, ne çok “ben”... 'Siyah olan sac telllerim aslimi,beyazi dertlerimi ve kizil olanlari sevgimi anlatir,her aynaya bakisimda beni bastan yaratir....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta