Tek Yol Devrim Şiiri - Saltuk Buğra Karadağ

Derdine ağlamamıştık yalnız
sevinciyle uyanmıştık
hayatına perdeler çekilen
bir çift gözün
esrarında girmiştik çıkmaz yokuşlara

el ele tutuşmak değildi sevgi
yüzünü görmeden
yanına yaklaşabilmekti
kavgada cesurca kaçabilmek
adını bilmediğin tenlere
masumca sokulabilmekti.

evet
'tek yol devrimdi' belki
devirdikçe masumiyeti...

kesilmiş yolların
puslu sessizliğiyle karanlığa gömdüğümüz
yeşilliklerdi umutlarımız
uzun bir nehre atılan bir kulaçtaydı
sevgi
bazen kayı(t) (k) sızca yüzebilmekti
ütopyanın ardından
bazense bir motorsiklet peşinde
çocuksu hayalleri avlayabilmek...

insan elinin uzanışındaydı yalnızlığa isyan
belki sınırlar değildi bizi ayıran
sınırlara çizilmiş kahpeliklerdi.
mazoşist bir faşizmin
kapitalist emperyalizmiydi
boş midesine hürriyeti kazıtan...

evet
'tek yol devrimdi' belki
devirdikçe masumiyeti...