Tek Tuval II Şiiri - Dilek Ünaldı

Kanala geçen balığı temizleyen usta raspacıdır.
Bilinmezliğin açlık motivasyonuyla temizler zamanı ve çekilir zamanı gelince, sessizce.

Öyle ya, temiz olmalıdır düşünceler, al süpürge bir girdap gibi geçer yaralı düşüncelerin iç yüzünden ki, ben geldim diyebilsin insan, kahinlerin inancı adına sevgili olma istisnasına sahipmiş gibi gelebilsin. Zaten o kapıda yepyeni bir kaynak atar kendini ortaya ve o bulanık deniz, o kapının eşiğinde, suyun berraklığına dönüşür.

Varsın onlar gnos desinler biz bilgi diyelim. Fark eder mi?

İnanç hareketine zorlanan belki de o inanç hareketini kendi içreğinde sonsuz kere tekrarlayan balığın cesedi gibi. Terk ederek raspacıya, bizim üstümüzde bilgiye daha da açları beklerken.

Hep, birileri olacaktır okyanusda. Gemisiz. Direkli. Yelkensiz. İskelede. Yakınımızda.

/

İki siyah ağaç;

Artık, o ölü balığın peşinden iki siyah filiz doğar denizden.

Tabiatın hangi noktasında olduğunu bilebilmekten çok kendi hayallerinin çekimiyle gidersin ilhama, ruh yeniden doğuşunu ister. Beyaz, yeniden var olabilme ümidi,siyah bilinmezlik. Bilemediğimiz! Demirdendir ustanın iki siyah filizi, demir rengindedir. Maddelerin ölümsüzlüğüne yeniden doğuşları için, kimbilir? Belki de bir anlam verebilmektedir. Eğer doğruysa, şimdi melektir.

İyilik, gerçeklik, zıtlıklardan uzaklaşma yani ilhamla buluşma anı ne güzeldir. Her şeye rağmen gün doğumu anı gibi dalga boyutlarının kıvrımlarından kızıl ve sarı.

Kapıda yeni iki pas rengi filiz, bir yeni kaynak!

/

Yardımcılar;

Kaosu izleyiciler, bilemeyenler, yaşamın en orta yerinde belirleyiciler, denizi kazıcılar. İçerideki rolleri önemliler. Fiziki güç anlamında yetiştirilmişler. Gerekliler! Bu karenin en üstündeki zıpkınlı insanları onlar. Yok ederken temizliyiciler.

Zıtlıklar arasından doğuşun yardımcıları, toprak renginde çok kaslı insanlar. Evreni çeşitli yönleriyle anlatabilmek ve aynı anda veya görselleyebilmekte sıkı yardımcılar.

Kaçışan diğer ufak balıklar.

Dilek Ünaldı
Kayıt Tarihi : 21.4.2012 20:46:00