Saat beş.
Yaşayanlar için hayat daha başlamadı.
Bizse on iki de başladık ölmeye.
Derin aldığımız, sonlandıramadığımız nefesi söndürmeye.
Uzanan büyük yüzüklü, uzun tırnaklı bir el vardı
Tutamadığımız.
Tek tip insanlar tanıdık.
Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Devamını Oku
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta