Saat beş.
Yaşayanlar için hayat daha başlamadı.
Bizse on iki de başladık ölmeye.
Derin aldığımız, sonlandıramadığımız nefesi söndürmeye.
Uzanan büyük yüzüklü, uzun tırnaklı bir el vardı
Tutamadığımız.
Tek tip insanlar tanıdık.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta