Tek tesellim zaman Şiiri - Poyraz Karadeniz

Yorgunum,halsizim ve bitkinim...
Bir adım daha atacak halde değilim,
Artık geride sen ve sensiz dakikalar meleğim,
Bir tek onlar kaldı,bir tek onlar canlı ne edeyim...

Bir duyguyu bir saniyeye sığdırmak böyle birşey işte,
Bir anı tüm anılara tercih etmek bunun gibi işte.
Anlamsız,şaşkın,bakışlarında yorgunluk,
Herşeyi anlatıyor gözleriyle, kırık paramparça kalbiyle...

Kendimi saldım sessizliğe çaresizce,
Buruk,kırık dökük ve yorgun kalbimle,
Artık anlaşılması çok güç cümlelerimle,
Kendimi saldım sessizliğe gidiyoruz geleceğe...

Bir yaşam sözü birliktelik sözü kaldı geride,
Gelecek artık benimle,bende geleceğimle..
İsmini kazıdım bir taş parçasına,bir de ağacın köşesine..
Belki özlerim senide dönerim geriye...

Ama çok zor artık bitti herşey bir buz parçası gibi eridi gitti,
Bir beni bıraktı saydam halde,bir de seni..
Belki bilerek yaptı bunu zaman benim tesellimdi,
Ama ne yazık ki o da sonunda çark etti...

Kalbimin incilerini gözden geçirdim,bır kırıntı sıkışmış arada,
Sıkışmış kırıntıyı çektim aradan bir baktım ki sen sol yanımda,
Duygularımı döktüm kurumuş,yıpranmış ve yorgun gözyaşlarımla,
Seni gördüm yine son anımda, seni yaşadım son bakışımda!

Saplandım kaldım bu yaşantıda,yalansız olsun istedim..
Ama olmadı ne edeyim,nereye gideyim.
Bir tek yalana kaldı tüm değişim,
Seni unuturum demeye kaldı belki o zaman değişirim!

Ne olursa olsun yalan söylemeyeceğim!
İsterse sonunda hazine olsun seninle birlikte,
Kelimeleri bir araya getirmeyeceğim!
Ne denli sonsuz bu hayatım, beklediğini gerçekleştirmeyeceğim!

Belki bir hatıra kaldı ağaç köşesinde taş parçası,
Bir hatıra oldu kalbimde kalıvermiş kırıntı...
Belki de seni bana tekrardan yaşattı!
Kim bilir belki de bu hayat sensiz olmaya alıştı...