Tek Teselli Şiiri - Şerif Köyan

Bucaksız bir ormanda açtı gözlerini
Düşümlük yapraklar arasında gezindi
Dördüncü boyutta
Doruklara da tırmandı
Ters-düz oldu kısa ön-ayak duygularla.
Anka’nın zümrüt yeşili yoktu henüz
Ama doğmuştu gizemlilikle telaşlı
Kendisi çarpıyordu artık.

Yüreğinin kabuğuna çekildi,bıraktı
Terkedilmişliğin kazanılmışlığına kendini
Kirpikleri ıslanarak kırpıyordu gözlerini
Kafasının iki yanındaki ağaç
Yaşlanmaya başlamıştı…

Derin karanlık bir gecede
Ağulu yılanın kamısını prova ediyordu
Seksenüç yaş aralıklarla yaşamak istedi.
Geri geri çıkıyordu toprak merdivenleri.
Saçları da sonbahara yangözle bakmıyordu
Gölgesiyle ayrı tempoda yürümeyi düşünebildi.
Sırtını yasladığı ağaca benzedi
Eş imli mıknatısı düşünüyordu artık
Şekiller yapıyordu sırtüstü-yüzükoyun
Aralıklı ve de sürekli.

Sigarası henüz bitmemişti…….
29.04.1991
Şerif Köyan

Not:Şimdi sigara içmiyorum