Karanlık
Gökyüzü karanlık yıldızlar karanlık
O gittiğinden beri her yer karanlık
Gözlerim ışıksız
Ay ışıksız
Sevda'm derin yüreğim buruk
Düşünülemezdi onsuz bir ömür
Kalbime saplanmış bir ok gibiydi
Çıkardıkça acıtıyor
Kaldıkça daha çok yakıyor
Ne söküp atabilirsin ne de kalmasına göz yumabilir
Bir müddet sonra hasta olursun
Yatak yorgan bile kabullenmez seni
Gökyüzü dışlar yeryüzü dışlar yalnız kalırsın
Ama hiçbir şey umrunda olmaz
Çünkü sen yalnızca ona aşıksın
Ah be kalbim ne vardı bu denli yanacak
Bu denli kendini yakacak kavuracak
Altı üstü oda sıradan Bi insan dı
Neydi seni ona bukadar bağlayacak.
Ne haddineydi aşık olmak
Söküp atamayacaksan eğer
Düşmeyeceksen mecnun misali yollara
Ferhat gibi yıkmayacaksan dağları
Ne diye tutuldun böyle Bi aşka
Nasıl körükörüne bağladın kendini
Senki aşikar dünyaların yabani insanı
Ya tek taraflı sevmeye alış
Yada tek tarafın sevmemesine
Kayıt Tarihi : 15.1.2022 22:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!