Tek Taraflı Aşk Şiiri - Mehmet Lütfü Aydın

sen alışkanlık dedin
bense aşk

sevdiğim
bu ilk âşık oluşum benim
ya da
aşk sandığım
alışkanlık… sevda üstüne
ben acemi âşık
nerden bileyim
sen mi,
için için kanayan
şu acılı yürek mi…
kim
doğruyu söyleyen, kim?

söyle bana
sevdiğim
geceleri neden uyku tutmuyor?
neden eriyorum gün geçtikçe mum gibi?

aşktan değil mi?

neden titriyorum seni görünce?
bakıyorken gözlerine kızarmam
konuşurken güneş gibi tutulmam

aşktan değil mi?

yediğim her lokmada
içtiğim her yudumda
tıkanıyorsa boğazım

aşktan değil mi?

tutmak için elini
koşuyorsam peşinden
ödül ölüm de olsa
uğruna deliyorsam Ferhat gibi dağları

aşktan değil mi?

bakıyorsam anlamsız
ağlıyorsam yerli yersiz, nedensiz
yaşıyorsam gece gündüz Mecnun’u

aşktan değil mi?

sensiz geçen günlerde
kuruyorsam hayaller
içiyorsam sabah akşam mezesiz
vuruyorsam Hayyam gibi ayyaşlara kendimi

aşktan değil mi?

yokluğunda unutmuşsam gülmeyi
ağlıyorsam gizli gizli sessizce
geziyorsam kuytularda divane

aşktan değil mi?

söyle
aşk değil mi, sevdiğim?
aşk değil mi, seni sevdiğim?

aşk değilse, ne?
ne o zaman, ne?

inadına “alışkanlık”sa yanıtın
aşkı sen tatmamışsın
sevdiğim
sen tatmamışsın asıl
sen