Tek Tabanca Şiiri - Talha Özsarı

Tek tabanca
Yürürüm pervasızca
Gece sesleri susturunca
Işır düşman da dost da

Tuğlası örülmüş çatısı çatılmış
Onca hikayenin arasında
Beyhude bir heves değildi asla
Kıyamlar içre seçmem
Vakur bir tek tabanca
Hava puslanmış
Hakikat itilmiş bir kenara
Yalan aşırmışken kıtalar saltanatını
Düşünülemezdi başkası
Söz faydasız, sükut manasız
Tebessümler kahkaha
Kahkahalar bir yetim teessür
Bilmem kaç bin küsür
Kelimeler sıralansa da ardı arkasına
Bulamaz bir yol arka kapısına
Ufku büyümüşken çorak diyarların

Ben ararım
Nasıl ki doğar güneş ve yıldızlar
Hilale ziyaretini aksatmaz ay
Bir çocuk nasıl ki neşe menbaı
Ben de öyle ararım
Geçer yıllar, yıpranır yollar
Yorulur canımdan, canımdan insanlar
Tek tabanca kalırım
Yine de ararım
Ne zamanki gökler usanır benden
Toprak bir anne gibi açar kucağını
Örter bedenimi ve günahlarımı
Örtüm de örtülür beyaz yorganla
Arkası kesilmeyen temadî karla
Kalırım tek tabanca
Ve o kardan ne zamanki fışkırır bir çiçek
Belki o zaman yiritebilir manasını
Süreksiz bir işçilikle aradığım
Bıkmadığım usanmadığım
Aramak, aramak, aramak...
Tek tabanca kalmak...

Eylül 2024, Sivas