Tek suçumuz
İnsana insan olduğu için değer vermekti
İyilikmiş, sevgi ve kardeşlikmiş,
Onun için ölüme yürümekmiş çektiğimiz acıların sebebi
En acı anında gülmek, ümitsizken ümit vermek
Bir kuru ekmeği bölmekmiş sevdamız
Denize düşen yağmur tanesi bütünleşiyor denizle
Tıpkı yakamoz düştüğünde üzerine
Onu sevdiğim gibi sessizce ve kendimce
Vuslat yaklaşırken akşamın seherine
Düşmüşüm yine bir gam ve kedere
İnanılmazı yenerek inanılmaz olmak değildi amacımız
Tüm dostlara olsun ki selamımız
Biz bir meyve veren ağacın
Toprağıyız,dalıyız, dökülmeyen ve dökülmeyecek yaprağıyız
Kayıt Tarihi : 11.7.2011 09:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!