Kadın inancının aldanışında gözyaşı
Acılarıyla utancı kemirmekte yüreğini
Bir çocuk tutunmuş anasının eteğine
Ayakları yol bilmezlik çaresizliğinde
Ne güzel açmıştı kollarını sevmek özlemiyle zamanında
Ne çok inanmıştı gözlerinden ışıkları çalan o karagözlere
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
