Kadın inancının aldanışında gözyaşı
Acılarıyla utancı kemirmekte yüreğini
Bir çocuk tutunmuş anasının eteğine
Ayakları yol bilmezlik çaresizliğinde
Ne güzel açmıştı kollarını sevmek özlemiyle zamanında
Ne çok inanmıştı gözlerinden ışıkları çalan o karagözlere
Soluduğu hava, içtiği su, yediği ekmek gibi ongundu
Önünde peri oluyor çiçek açıyordu yeni yeni cilvelere
Güllerin soluşu bir güvensizlik imi mi yoksa
Aldanışın anası nedir bilir misiniz
Aldanışı kim doğurdu, neden doğurdu
Yüreği aldanış kanamakta
Gözlerini aldanış perdelenmekte
Aldanış sırıtmakta gülümseyişleri.
Yaşam yolunu umutlarla döşemişti
yol boyunca çiçekler ekmişti her mevsim açacak
dostluklar kurmuştu elini eline güvenle verecek
bir ömür uzatmıştı damarlarında neşe dolaşan
yürüyecekti iki gönül sarmaş dolaş kucaklaşan
o karagözlerde ışıklar söndü birden
tüm umutlar kayboldu kendi kuytulularında
ya bıktı ona vermiş olduğu sevgiden
yada unuttu sevmeyi,vazgeçti kendinden
kuşkular bir pervane döner usunda
anıları karıştırıyor yaprak yaprak
kadın suç arıyor her davranışının ardında
temizlemek istiyor kuşkuları yüreğini kazıyarak
tüm arayışlarının neticesi
galiba tek suçu sevmek.
Karagözlüsü
Onursuz bir dönek
Kayıt Tarihi : 26.6.2005 10:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
galiba tek suçu sevmek.
Karagözlüsü
Onursuz bir dönek
hepsi değil, ama bir çoğu :))
Mikdat Bal
TÜM YORUMLAR (11)