Tek Söz Yeter Şiiri - Muharrem Abut

Gitti…
Yüreğini yüreğim,
Ellerini ellerim,
Gözlerini gözlerim,
Canını canım bildiğim,
Gitti.
Dünyamı başıma yıkıp,
Gündüzlerimi güneşsiz bırakıp,
İçimde sönmez bir ateş yakıp,
Tırnaklarımı etimden söküp;
En umarsız haliyle,
Neyi, niçin ve nasıl bırakıp gittiğini;
Düşlerimi yıktığını önemsemeden,
Dişlerimle dudaklarımı,
Kanatarak ısırdığımı görmeden,
Derin derin soluduğumu duymadan,
Çantasını koluna takıp,
Gitti…

Gitti…
Ömrümün varı,
Canımın cananı,
Sesinin buğusuna vurulduğum,
Sayesinde durulduğum,
Yaşamak için gelişine kurulduğum,
Yanında cennetteymişçesine uyuduğum,
Uysal, küçücük bir bebek olduğum,
Başımı omzuna yasladığım,
Gönül kafesimde beslediğim,
Yaratandan tek istediğim,
Geçmişim, bugünüm, geleceğim;
Her şeyi ile birlikte,
Her şeyimi,
Umutlarımı,
Yaşama sevinçlerimi,
Baharlarımı,
Çiçeklerimi,
Düş bahçelerimi alıp da,
Gitti…

Gitti…
Nazlıcam, nazlıcanım,
Kar çiçeğim, Berfinim,
Yalnızlığımın güvercini,
Huysuzum, tatlı kadınım,
Vurulduğum “Kurşunum”,
Kapattığı yaraları kanatıp,
Acımı, açlığımı damıtıp,
Tomurcuk gülleri kurutup,
Esişiyle yüreğimi savurtup,
Unutursun diye avutup,
Kendisini bende unutup,
Gitti…

Gitti gülüşüm,
En büyük sevişim,
Kendimle barışım,
Mutlulukla yarışım,
Yollar ve yıllar sonra varışım,
Varıp da sarılışım,
Arındığım, arınışım,
Baştan ayağa sevgiye bulanışım,
Gitti…

Ve şimdi gitmek sırası bende.
Gidiyorum sevgilim!
Her gittiğimde seni bulduğum,
Varlığınla sarhoş ve sarhoşun olduğum,
Ormanların kuytusuna,
Denizlerin kıyısına,
Sevgilerin büyüsüne,
Ve sevgililerin en büyüğüne;
Sana sevgilim,
Sana biriciğim,
Sana canımın can içresi,
Sana veda etmeye;
Yokluğunun cehenneminin ortasına,
Yanmaya,
Yanıp senden sönmeye gidiyorum…

Şimdi ya durdur bu gidişi,
Ya da bundan sonra ben de sen,
Hatta ben bile arama.
Valizlerim hatıralarımızla dolu ve hazır.
Seni, beni, bizi;
Denizlere, göllere dökmeye,
Ormanlarda yakmaya,
Yakarken ellerimi kül etmeye,
Belki de külleriyle kirletmeye gidiyorum…

Velhasıl sevdiğim, sevdi bildiğim;
Sen gittin,
Birkaç güne kalmaz bende gidiyorum.
Bu yürek, bu yokluğa,
Birkaç günden daha fazla dayanmaz.
Çünkü ben seni böylesine büyük,
Öylesine bir başka,
Ve ölümü özlercesine çok sevmiştim…