Tek Sınıflı Okul Şiiri - Bayram Tunca

Tâ uzakta, orada bir köy var
Onun tek sınıflı bir okulu var
O okulun, melek yüzlü bir öğretmeni var
O okulun, tombul yanaklı öğrencileri var

Tek sınıfta, beşli halinde üç sıra vardı
Birinci sırada, birinci sınıflar oturuyorlardı
İkinci sırada, ikinci sınıflar oturuyorlardı
Üçüncü sırada, üçüncü sınıflar oturuyorlardı

Bir, iki ve üçüncü sınıflar sabahçıydılar
Dört ve beşinci sınıflar da öğlenciydiler
Büyük sınıftakiler bazen öğretmendiler
Bunlar sanki birer stajer öğretmendiler

Aynı sınıfta ders yapan öğretmen seslenirdi
Şimdi 1. ve 2. sınıf kendileri çalışsınlar derdi
Her derste bir sınıfa ders öğretmeye çalışırdı
O öğretmenler, ne de fedakar öğretmenlerdi

Sayıları kuru fasulye veya nohutla öğrendim
Yazıları kara tahtada tozlu tepişirle öğrendim
Üçe kadar kaçıncı sınıfta olduğumu bilmedim
Çünkü, birden üçe kadar aynı sırada oturdum

O okulun, o sınıfında, bir kır çiçeği gibi koktum
Birden beşe kadar o okulun o sınıfında okudum
Birden dörde kadar bilmezdim, hangi sınıftayım
Çünkü, birden dörde kadar hep aynı sınıftaydım

Şair soruyor, bir sınıfta üç sınıfın dersi nasıl oluyor
İşte olduğu kadarıyla oluyor, olan garibanları oluyor
Bu tip okulda okuyanların da temeli çok zayıf oluyor
Hayatta başarılı olmaları, şahsi gayretleriyle oluyor
B. TUNCA/06.12.2000-16.25