Kördüğümle düğümledin gönlümü
Baharımda açan renk renk gül sensin.
Vuslat için göze aldım ölümü
Kâinâtta tek sevdiğim kul sensin.
Amacım sevmektir vuslat bahane
Düşte hayalini görsem daha ne!
Sevgim ne destandır ne de efsane
Gönlüm bağlamadır fakat tel sensin.
Doğarken ben sana âşık doğmuşum
Bunu anlatmaz mı pehlül duruşum?
Dilimin yüzünden çekiyor başım
Beni konuşturan üzen dil sensin.
Döndüm yaprağını dökmüş ağaca
Ne gerek kel başa takılan taca
Gönlüm girdaplıdır zihnim bulmaca
Çözüme götüren çözen yol sensin.
Sen yeşerttin yaprağımı dalımı
Aydınlattın zindan olan yolumu
Kırılsam da açtım iki kolumu
Açan benim ama saran kol sensin.
Kayıt Tarihi : 17.2.2007 21:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Turan Şakalar](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/02/17/tek-sevdigim-kul-sensin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!