Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
"Sevda", yeni dilde ve tıp dilinde adına "Melankoli" denilen çok tehlikeli bir akıl ve ruh hasatlığının eski dildeki adıdır ki, daha ziyade "Kara sevda" diye tesmiye edilir.
Resulullah-s.a.v-'in gül ile uzaktan yakından bir alakası yoktur. Bu tarikatçılar tarafından sonradan uydurulmuş bir hurafedir.
Bir kişinin, gerçek penaha/felaha ermesi için, Sadece Kur'an'ın muhkem ayetleri ve Resulullah-s.a.v-'in sahih sünnetleri ile amel ederek, uzak doğu felsefelerinden apartılıp, İslam'ın içine sokulan ve adına tasavvuf denilen sapkın felsefelerden uzak durması lazımdır. Yoksa, hurafe ve bid'atlein içinde boğulup gider vesselam.
...Muhterem ağabeyim Tuncay Akdeniz bu güzel ve de anlamlı şiiriniz için çok teşekkür eder, hastalığınıza acil şifalar dilerim
Antolojide günün şiiri seçilen*Tek Sevdiğim Gül Göründü *adlı çalışmanızı ve sizi canı gönülden kutlarım.Yüreğinize sağlık başarılı çalışmalarınızı okumaktan mutluyum şiiriniz için sizi tekrar canı gönülden kutlarım. Başarınız daim olsun tebrikler. Saygı ve sevgilerimle.
ilham deryasına dalmış nasibini almış ağzına kalemine sevap tam puan
Antoloji
Hem hayalde dem düşte,
Bu siteyi çok sevdim.
Adı Antoloji işte...
Bu siteyi çok sevdim.
Şairler şiir yazar,
Dinlemez tatil pazar,
Şiir, öykü, haber var...
Bu siteyi çok sevdim.
Okurlar sözle sazla,
Yetinmezler hiç azla,
Her şeyden daha fazla,
Bu siteyi çok sevdim.
Nefin Neris Karaçay
BU SEÇİCİ KURUL VAR YA...NEREDE GİZLİ BİR HAZİNE VARSA BULUP ÇIKARIYOR.Şiire bakar mısınız? Gel de bir kaç cümlecik yazma! nefisti ya... Benim bile şiir yazasım geldi.
Yâr yolunda düze durdum
Bahar dedim güze durdum
Ufukları süzedurdum
Gözlerime tül göründü.... N. N. KARAÇAY
Sevgiyle saygıyla üstadım Rabbim kaleminize güç versin, antoloji'mize zeval vermesin!
çok güzel hayatın özünün özü yaşamın gayesi.teşk üstadım kutlarım.
Harika dizelerin şairini kutluyor kurulu tebrik ediyprum
gerçekten çok güzel dile getirilmiş....
Degerli Ustadim sevgili Dostum yine o muhtesem kaleminden nefis bir eser okudum yuregine saglik guzellikler her daim seninle olsun saygilar
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta