Ne vaatlerle kandırıldım....
Ne vaatlerle dolandırıldım...
Söylenen şeyleri hep gerçek sandım.Güvendim,aslında herkese güvenilmeyeceğini bilmeden.Sevdim ama sevgiye layık olmayanları.....
Ne sözler almıştım oysa,o vefasızdan.Ölüm bile ayıramazdı,sonlandıramazdı sevgimizi aşkımızı.Öyle sıkı öyle kopmaz iplerle bağlıydıkki birbirimize,bir gün gelipte ayrı dünyaların insanları olacağımız aklımıza bile gelmezdi.Sanki güzel olan her şey yanıbaşımızda,kötü olanlarsa ulaşamayacağımız kadar uzaktaydı bizim için.Ama bunlar sadece etrafa pembe gözlüklerle baktığım içinmiş.Geçte olsa anladım ki bütün suçum; her tatlı dile kanıp,her yalancıya güvenmekmiş...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta