Tek Sermaye; Aşk Şiiri - İrfan Kaya

Sonbaharın ilk ışıklarına bulanmış halde
Gizli bir telefon ucuna sinmiş
Yavru kedinin miyavlamaları gibi
Avucuma düştü küçük kız

Israrcı rüzgârın düşmanlığına direnen güçten
Beyaz kıvılcımlı aşktı doğuveren
Ne çok özlüyorum, ah! ne çok
Her yerimden sevdası sızıyor
Bir yerlere keder dikiliyorum
Zaman zamana bindikçe
Çeliklere şekil veriyorum ateşimden

Çaresizliğin yeni anlamlarını ekledim
Adresini rüyalara
Ümidi çocuklarıma soruyorum

Bir tas süt bıraksam kapım önüne
Sanki dönüverecekmiş gibi

Ayrılık denilen şey her ne ise
Yitik anlamlara,
Endişeli yarınlara,
Tedirgin bakışlara saklanmış
ve bu ortaçağ prensesi
kırık bulutun gölgesi
dolunayın ışıltılı yüzü gibi

İyi de niye bu yalnızlık
Yalnız mıyım ki sahiden
Oramı buramı kesikler sarmış
Bastığım yerlerde yapış yapış kan izleri
Nedir bu başımdaki keder

Hayalin yelkenlisine bindirmiştik umutları;
Kapısını çalacaktım
Gamzelerini açacaktı
Yüreğine bakacaktım
Avuçlarıma akacaktı

Yok yok…
Metal soğuğuna benzesin diye mi sevdik
Ne sermayemiz vardı ki aşkımızdan başka