Tek Sancak Altında Şiiri - Şerife Çoban

1.
Barış güvercinleri nerede?
Zeytin dalları nerede?
Vefa; kapalı pencerelerde tutsak kalmış,
Sevgi nerede?
Kardeşlik nerede?
Dostluk, güven, birlik hani?

Hepsini ben tükettim,
Hepsini benim gibiler bitirdi.
Nasıl mı?
Anlatayım her şeyi:
Adım Azad, Suriyeliyim doğma büyüme.
Daha on beşindeydim;
Dağa çıkmamız söylendi,
Özgürlük adına(!)
Hoş gördü babam dağa çıkmamı,
Anam beni ikna etmedi,
Kötü öğütler verdi akrabalarım.
Kimse yanlış yoldasın demedi.

Ellerimizde Rus silahları,
Özgürlük adına öldürdük masumları.
Hendekler kazarak patlattık mayınları,
Kurşunladık, bombaladık insanları.
Kendi doğduğum topraklarda
Kıydım çocukluk arkadaşıma da.
Oysa ne güzel oyunlar kurardık onunla,
Çiçekler dolardı avuçlarımıza,
Tüm gün, şafağın ilk ışıklarıyla.
Güneş altın gibi parlardı,
Tüm evler neşe, huzur dolardı,
Kardeşliğimiz mahşere kadardı.

Kendi vatanımızda,
Bir sabah tutuşturduk her yeri,
Barut kokusuyla doldurduk;
Evleri, caddeleri.
Kan doldu sokaklar,
Erimiş maden aktı evlerden,
Soldu gül yüzlü çocuklar…

Bilemedim,
Savaşın kazananı olmazmış.
Ve ölüm tüm canlılara varmış.
Oysa bana bir şey olmaz sanmıştım,
Alnımda koca bir delikle,
Yatıyorum şimdi yerde,
Vicdan azabı duyarak,
Ve kendi ateşimin dumanında boğularak.

Şimdi öyle pişman, öyle mahcubum ki
Bir görseniz,
Toprağın içinde titrerken bedenimiz,
Bilemedim vatan birmiş.
Bilemedim kendimleymiş dövüşüm.
Tekrar olsa geri dönüşüm,
Haykırırdım tüm dünyaya davudi bir sesle
Barış, Kardeşlik ve Sevgi dolsun diye.

Ey sizler!
Yaşayanlar, diriler;
Bakın şimdi ülkemin haline!
Görün, bakın da ibret alın Suriye’me.
Bizdik kendi kardeşlerimize silah sıkan,
Şimdi biziz kendi ateşimizle,
Kendi cehennemimizde yanan.
Ve sadece silah tacirleri oldu kazanan…
2.
Ben Mehmet, Silvanlı Mehmet,
Yapmadım, yapamam vatanıma ihanet.
Bilirim ki vatan bir, namus bir,
Dilimizde aynı tekbir Allah bir.
Gelmem ben yabancı oyunlara,
Anlarım ki nifaktır, hiledir.

Aynı vatan toprağında kardeşiz,
Bir sancak altında bütünleşmişiz.
Birbirimize damat olmuş, kız vermişiz,
Anlamam bu neyin ayrılığıdır,
Bu ayrılık fikri İblisin tuzağıdır.
Bilirim ki ay-yıldızın dalgalandığı yer vatandır.
Ölürsem vatan için ölürüm, bu bana şandır.
Esrik ağızlardan çıkan sözlere uyup da;
Kardeşime silah sıkmam,
Namertlere kucak açmam,
Rus silahlarıyla kendi kardeşime kıymam.

Ben bir Kürt olarak derim ki;
Laz da benim, Türk de benim, Çerkez de.
Doğusu, batısı, kuzey, güneyle,
Alevîsi, Sünnîsi, Kürdü, Laz’ı, Türk’üyle
Ana vatanımdır benim Türkiye.

Ateş çemberiyken dört bir yanımız;
Artık bir son bulsun kardeş kavgamız.
Bu zamanda birlik, vefa gerekli.
En çok kenetleneceğimiz vakittir şimdi.
Sen, ben olmadan bütünleşerek,
Kardeşçe ve dostça yaşamak gerek.
Aynı vatan toprağında, bir sancak altında;
Yaşamalıyız, ele ele ve daima…