Tek Renkli İki Hayat... Şiiri - Yavuz So ...

artık kimse
ışık açık sevişmiyor
bu kentte geceleri

ben
bilmezdim kelimeler
bu kadar anlam yüklüdür
rüyalarıma giriyor
tüm dışsesler
ben sustukça
onlar dahaca yaklaşıyor
ve büyüyorlar düşümce
ben kendimi kaybetmedim
sadece gözlerim bilmiyor
nereye baksalar
aynı işte herşey
çözüm yok
yine haklısın

kentlerimizin rengi
aynı bu gece
yalnız
seninki biraz daha beyaz
ve bizimkinin
vergisi düşük
o kadar

kelepçe gibi
satırlar
acıtıyor ellerimi
eskiden beğendiğin
hızlı geçti vakit
dünlerden bu yana
ama yarın
geç gelir herhalde
baksana
gitmek bilmedi ay
bir de canım sıkkın
üzüyorum ya sizi

ve kimse
ışıkları açıp
sevişmiyor artık
bu kentte
bakası yok kimsenin
interaktif yüzüne
içsel gerilimlerin
kim kimi düşünürse
o konulu sevişmeler
baloncuklara dökülmesi
yakındır
ruhsal iniltilerin

ikimizin kenti de
aynı renk bu sabah
yanlızca
burası biraz
balık kokuyor
o kadar...