bulutsuz bir koşuşturmayla
büsbütün şairdi gökyüzü
biz iki kainat, sen ve dünya
güneşler eğilir
İstanbul geçerdi yanaklarımızdan
öylece geldin
toprak kokusu giyinmiş
akışkandın sulardan, tuzlardan
ne zamandır ölmüşüm sensizlikten
dilimin ucunda upuzun bekleyişin mektubu
şairliğim beni kovmadan kendimden
yalnızlıktan üşüdüm gözlerinle baktın
dizlerine oturdum
ben öyle kolay bir yolcu değilim ki
şenlikte öleyim
bunca acıdan sonra
bollukta ve aşkta
isyanı sönmüş bir volkanım
ateşle tükenen pervane
bir dokunuşun önünde
hala tek parça
Kayıt Tarihi : 29.6.2018 11:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İstanbul, Nisan 2010
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!