Tek Nefes Şiiri - Yavuz Bayram Çalışkan

            Tek Nefes

Tek nefesliksin ey insan,
Ölüm sığınmış o can tenine,
Var mı yüzlerce yıl yaşayan,
Mutluluk ve hüzün girmiş genine.

Ne hüznü, ne yalnızlığını dert etme,
Bülbül gül soldukça figan eder,
Sende bir güle figan etme,
Yüreğine çığ düşer dayanamazsın.

Hangi yangın sönmedi ki,
Herşey kül olunca ne yandı ki,
Yürekten ve ruhtan başka.
Ne sultanlar, ne krallar geldi geçti,
Kimin bahtı ve tahtı yerle bir bilin mi?

Akıl almaz tuzaklar kuranlar,
Sırrın sahibine yenilmedi mi?
Talihinde varsa şah olmak,
Baht olmadıkça yerle birsin,
Tacın, tahtın koruyamaz seni,
Cahil oldukça kamil olamazsın,
Vahşi isen kibar duramazsın.

Her oyun koyunlarıyla oynanır,
Zalimi dünyaya yavuz edenler,
Yetimi, öksüzü soyup yiyenler,
Sonra da suçum yok diyenler,
Sizinde bildiğiniz hesabınız var derim.

Bakıyorum da bilek sende, güç sende,
Var mı tek nefese çare sende?
Yürür mü  sanırsın kokuşmuş düzenle,
Yürüme bataklığı yol bilip süzenle.

Aşk sebep, çare sevgi,
Hayat emeğe duyulan saygı,
Vatan, millet en yüce duygu,
Tek nefesim onadır böyle biline,
Zorbalık, zalimlik, ihtiraslar siline.

Yavuz Bayram Çalışkan  (Şiirhan)