Tek Korkum Şiiri - Harun Önder

Sevdim seni dağlardan gayrı,
Geceler oldu aydınlık.
Sana çıkıyordu tüm çıkmaz sokaklar,
Tek korkumdu ayrılık.

Hayal kuramadım senden ayrı,
Can yoldaşımdı sessizlik.
Seni hatırlatıyordu akrep ve yelkovan,
Tek korkumdu sensizlik.

Korktuğum başımdaydı gayrı,
Gündüzler olmuştu karanlık.
Metruk binanın odalarında,
Yankılanıyordu feryad-ı yalnızlık.

Zaman geçmiyordu senden ayrı,
İçimi parçalarken hüzün.
Hasret koksa bile diyarlarda,
Sen de ben de yine üzgün.

Hasret, vuslatı gerektirdi gayrı,
Güneş açtı gecelere, gündüzler tekrar aydınlandı.
Sesini duyamasamda her dakika,
Parçalanan sinem sayende uslandı.