Tek Kollu Yoksul Amoux

Ağızlardan alınan bir içtenlikle
Hayal kuran hıncımız, çocuklarda bütünleşir
Kimliğini hemen ayaklar altına almalısın
Bir papyonlu kendi arzusunu kanla akıtmalıdır.
Ümitsizlik içinde yeni bir hayat,
İnsanlar aslında çok şey icat etmedi diye biliyorum
Yalnızlığın farklı cinsleri sadece
Nasıl kanlı canlı bir varlık,
Bu kadar düzenli olabilir
Kefenini bile daha gençten ütülemişti
Gülümsemelerinin bir dakika tutmadığı
Mezarlıktadır, hayat dolu hatıralar
Fakat şu karar verme çılgınlığı yok mu;
Balgamını yutuyorsun seni yutanlara karşı
Bence; saydam bir balgam atmalısın mülkiyetin üzerine
Bir gün sokakta duyacak mısın acaba,
Kim bir patron satın almak ister diye?
Her şeyi şeytana zincirlemek kadar kolay
İnsan; ekmek alırken bile ölü uykusundadır
Parmaklarındaki kor yığınıyla
Suyu çıkmış dualar peşindedir
Anılarımda çöreklenen sessizliğimi patlatmak
Bu sayfalara düşmüştür.
Kendi suratına mıhlanmış çivileri de mi görmüyorsun?
Gökyüzünün altında kırbaçlarla kan fışkırtan yaşamlar ve
Gözleri kan dolan bebekler hüküm sürmekte
Ben Notre Dame’ın inşaatında su taşıyan
Tek kolu olan yoksul Amoux,
Farkındasın,
Hiçbir acı çekmemiş dehanın içinde Tanrı yaşar.

Düşünceler yaratır, arzular yok eder
Kendini doğuran adalet ise;
Sırada tek başına oturan bir piçtir.
Dünyanın başı ve sonunda
Yaşanılan büyük aşklar kadar hükümsüzdür.
Bilimle çölleşmiş yüreklere, şiirler yazılmalıdır
Biliyorsun, cesur bir palavracıdır
Korkak ise dürüst bir hain.
Çekingen bir memur kadar sevilen
Sevildiği kadar ihanet eden bir anarşist
Biri pijamayı seçerken, diğeri kurşunu seçebilir
Bir kadın gibi;
Yatağımda ya da kederden ölmek istemem
Gaiplik daha çok tanımlar beni.
Bazen saçmalıklara mola vermek gereklidir
Çünkü, düşünmeyen insanlardan mirastır baş ağrısı.
Bu dönemde yaşanan kelime yoksulluğu,
Buna politikacılar da katılabilir
Hayallerini hayırla kapatan ve pazarlanan insan
Kütüphanede halen kendini aramaktadır
Bu yüzden mezarlıklara gitmek, gereklidir.

Yaşamla lanetlenen bizler,
Sevilen dizinin bir sonraki bölümünü bekler gibi
Hayranlıkla sonu bekliyoruz,
Ölümcül görünen aldanmışlığa rağmen.
Bence, sanatçı ile yeniden üretilir cehennem
Buna politikacılarda katılabilir.
Tarih saçmalıkları taçlandırmıştır
Bu yüzden Kleopatra’nın çirkinliği günümüze ulaşmıştır.
Ben fark edilmeyen, kafasında su taşıyan garip Mandulis
Ya da Çin Seddi’ni inşa ederken küfreden bir işçi

Azrail artık orak biçmiyor, çekiçte kullanmıyor
Güzel bir sözle kalbini çıkartıyor.
Seni nereden tanıdığımı şimdi hatırladım;
Tatlı sözle deliğinden çıkan sadece asalaklardır
Ve insan en iyi ıstırap gereçlerini kullanmaktadır.
Berrak zihinli bir yoksulluk;
Buna politikacılar da katılabilir.
Bir kadının ellerinin sunamadığını
Bağırsaklarındaki sıcaklık sunabilir
Evrimin beni kefeden kefeye koyması gibi
Seninle karşılaşmam, aslında çok saçma
Sokakta bağıran bir adama çevrilen gözler kadar rahatlık
Teorilerde bile yoktur.
Yine de bilmelisin,
Dünyanın ilk günü kadarki zenginlik
Ahmet’in kızına vurulduğum o gündü.
Keşke dedim keşke,
Nefes almanın rezaletini bir kadından öğrenmek istemezdim.